Vorige week zaterdag keerde ik terug van mijn zomervakantie. Normaal heb ik mijn twee zonen Jasper en Sven om het weekend van vrijdag tot en met zondag, maar in de zomerse schoolvakantieperiode kan ik lekker twee weken onafgebroken met ze optrekken. Samen met mijn vriendin Danielle en haar drie kinderen beleefden we mooie momenten aan de Zuid-Franse kust.
Het intensieve contact onder de Franse zon liet me meer dan ooit voelen hoe dierbaar Jasper, Sven (en mijn afwezige dochter Sigrid) voor me zijn. Onbetaalbaar, om ’t in MasterCard-termen te zeggen. In de laatste kilometers huiswaarts, voor Jasper en Sven dus naar mama, werd het gevoel op emotionele wijze onderstreept. Uit de radio klonk ‘papa’ van Stef Bos. Mompelend zongen mijn mannen een paar woordjes mee: je lijkt steeds meer op mij… De tranen liepen over de wangen. Bij vader en zonen.
Onvergetelijke momenten samen. En afgelopen vrijdag was het opnieuw zover. De afscheidswedstrijd van Mark van Bommel herinneren we ons over 20 jaar ongetwijfeld nog haarscherp. Een indrukwekkende avond. Ook voor papa.
De passie die Van Bommel spreekt mij al vele jaren aan. Twintig jaar topvoetbal, twintig jaar geleefd om te winnen. Sven, en bovenal Jasper smulden van de avond. Van de aanwezigheid van hun idolen op het veld, met voorop Robben, Ribery en Ibrahimovic. Van de openingsgoal van de nieuwe held Maher. Van het aanhoudende gezang van de vaste supporterskern van PSV. Van het vuurwerk.
En ik? Ik smulde van Robben, Ribery en Ibrahimovic, van de openingsgoals van Maher, van het aanhoudende gezang, van het vuurwerk en van….van mijn genietende mannen. Mijn gedachten gingen weer terug naar de vakantie in Frankrijk, inclusief de laatste minuten van de thuisreis. Het MasterCard-gevoel, Stef Bos, Je lijkt steeds meer op mij…zo vader zo zonen. Lang leve Topmomenten.
TOPMOMENTEN Blog 
Plaats een reactie